Misschien ligt het aan mijn Italiaanse roots of aan mijn jeugd in het verre Limburg, maar ik ben verzot op koffie. Meer nog: ik ben een coffee addict – there, I said it. Espresso, cappuccino, latte macchiato? Ik lust het, en graag! ’s Ochtends word ik het liefst wakker met het aroma van verse koffie in mijn neus en ben ik pas écht aanspreekbaar na mijn eerste kop koffie. Althans, dat beweert mijn wederhelft. En daarna heb ik nog een aantal cafeïneshots nodig om me vlotjes doorheen mijn werkdag te loodsen. Mijn motto? ‘Keep caffeinated and carry on’.
Toch wil ik koffie niet reduceren tot de brandstof die mijn motor doet draaien. Nee, koffie is veel meer dan dat. Koffie is krachtig, maar ook zachtmoedig en gezellig. Koffie nodigt uit voor een goede babbel, maar geeft het ook een extra dimensie. Iets wat reclamemakers al lang begrepen hebben. Merkwaardig toch hoe een eenvoudig kopje dampende koffie mensen samenbrengt, vertrouwen schept, dat moeilijke gesprek nét iets makkelijker maakt…
De afgelopen maanden heb ik de voordelen van thuiswerken ontdekt. Geen tijdverlies in de file, minder verplaatsingen, meer efficiëntie – om er maar een paar te noemen. Maar één ding mis ik enorm: de koffiepauzes met de collega’s. Geen enkele zoommeeting kan tippen aan die – al dan niet toevallige – ontmoetingen aan het koffieautomaat. Laat staan ze vervangen. Even samen koffie halen heeft namelijk een functie. Meerdere functies zelfs. Het biedt je de kans om je benen te strekken. Om even te ontspannen. Om sappige verhalen en nieuwtjes te delen. Maar ook: de kans om je collega’s écht te leren kennen. Om informeel iets uit te leggen of te nuanceren. Om te ontdekken waar iemand mee worstelt of mee bezig is. En vooral: het biedt je een uitgelezen kans om ideeën uit te wisselen. Want de koffiepauze is de perfecte voedingsbodem voor spontaneïteit en creativiteit. Het moment waarop zaadjes geplant worden. Het moment waarop je mekaar voedt met inzichten en ‘besmet’ met ideeën. Nieuwe, misschien gekke ideeën, waar je in je eentje nooit zou opkomen en die – wie weet – zouden kunnen leiden tot iets moois.
Het is precies zoals de Bulgaarse filosoof Ivan Krastev het afgelopen zomer zo mooi verwoordde in Knack: “Er ontbreekt iets belangrijks: de koffiepauze. De toevallige gesprekken. De intensiteit van intellectuele contacten is weg. Ideeën zijn als virussen die elkaar besmetten. Online krijg je geen infecties.” Tot binnenkort aan het koffieautomaat?
