Soms lijkt het schrijven van een stukje tekst, een blog, of zelfs een heel verhaal een simpele opdracht.
Meestal borrelt de inspiratie onmiddellijk in me op en typ ik alles wat in me opkomt om het later dan nog wat aan te passen.

Maar dan is er dat ene moment waarop je plots niets weet te schrijven. Duizend woorden in nog geen uur tijd worden plots honderd woorden in een veel te lange tijd.
Gelukkig overkomt het me niet zo vaak.
Ik verplicht mezelf ook niet om te schrijven, want meestal lijken de teksten die door verplichting geschreven worden dan veel minder aantrekkelijk om te lezen.Dat is bij mij toch het geval. Bij andere bloggers of auteurs blijkt die verplichting net wel te helpen.

Een gebeurtenis van de dag, een nieuwsbericht of zelfs gewoon een blaadje dat naar beneden dwarrelt, kan er bij mij al voor zorgen dat mijn inspiratie een nieuwe boost krijgt.
Vorig jaar werd ons jongste zoontje opgenomen in het ziekenhuis met hersenvliesontsteking. Die periode ging gepaard met een rollercoaster aan emoties. Maar het zorgde er ook voor dat toen het idee is ontstaan om een kinderboek te schrijven voor jonge kindjes die te maken krijgen met het ziekenhuis. Samen met mijn lieve wederhelft, die prachtige tekeningen kan maken, zullen we het boek hopelijk dit jaar afwerken.

Ook collega’s zorgen onbewust voor de nodige verhaallijnen. Een grapje, een anekdote…
Al zullen de anekdotes misschien wel minder aanwezig zijn, want die kwamen meestal van een collega die binnenkort kan genieten van zijn welverdiende pensioen.
Dat doet me ook stilstaan bij het feit dat de tijd echt vliegt!
Toen ik tien jaar geleden begon bij de calculatiedienst, werd er al eens een grapje gemaakt over zijn pensioen. Het leek toen nog zo veraf! Maar kijk, binnen welgeteld twee maanden is het al zover.
Tien jaar, in een vingerknip voorbij!

Dus wacht niet om te leven tot morgen, maar leef vandaag en laat je inspireren door de kleinste dingen!