Vakantie betekent voor de ene zon, zee, strand, terwijl het voor de andere een stuk actiever mag zijn.

Zelf zitten wij er ergens tussenin, met een neiging naar het actieve. Het is wel eens leuk om helemaal niets te moeten doen, maar het is des te leuker om eens iets te kunnen doen waar je anders geen tijd voor hebt.

De meeste verlofdagen zitten er ondertussen al op. We begonnen de zomervakantie met een vliegreis naar Turkije. Een hotel met alles erop en eraan om te kunnen relaxen.

Maar van luilekkeren kwam er niet veel in huis met twee Duracell-kindjes die de hele dag in het water speelden of die van de ene waterglijbaan naar de andere wilden glijden. Omdat ze nog te jong zijn om uit het oog te verliezen in het water, speelden en gleden we mee als kleine kindjes. Een daguitstap met een boot en enkele stedentripjes hoorden er ook bij, want naar het buitenland gaan zonder iets van het land zelf te zien? Dat behoort niet tot de opties.

Nog een must op reis: een kaartje sturen naar de collega’s! Een ludieke officieuze afspraak om bij iedere reis een kaartje te sturen, wordt een heuse opdracht. Enkele jaren geleden waren er overal kaartjes en postzegels te koop. Nu alles digitaal wordt, is het veel moeilijker geworden om nog een postzegel te vinden in sommige landen. Maar als je niet met schaamrood op de wangen terug naar het werk wil keren (en als je niet wil dat je je hele carrière achtervolgd wordt door die ene keer dat je geen kaartje stuurde), dan begin je gewoon aan die zoektocht.

Met prachtige herinneringen op zak, keerden we terug naar huis om al opnieuw uit te kijken naar de volgende uitstapjes.

We vertoefden een paar daagjes in Limburg, want ook dicht bij huis zijn er nog heel wat leuke plekjes te ontdekken. Al stond deze meerdaagse eigenlijk vooral in het teken van pretparken.

Hoe hoger en hoe sneller, hoe beter voor de oudste zoon. Dit zou je ook kunnen zeggen voor onze jongste, maar tot zijn grote spijt, mag hij door zijn lengte nog niet overal op. De jaloerse blik richting zijn broer spreekt soms boekdelen.

Wie er het meest op een rollercoaster is geweest terwijl de andere nog stond te wachten, of wie er het natst werd op de splash… De strijd gaat er soms heviger aan toe dan tijdens een partijtje UNO, waarbij de verliezer al zijn kaarten kwaad op tafel (of op de grond) gooit.

Na de pretparken, was er ook tijd voor een leerrijker bezoek: Bokrijk. Een echte aanrader, zelfs voor kindjes! Lessen volgen op de schoolbanken van het jaar 1900, op ontdekking gaan door oude huisjes waar eten klaargemaakt wordt op een oude Leuvense stoof… Gefascineerd wandelden we rond op het domein. Het leek wel of we tijd te kort zouden komen, want op het einde wachtte er nog een hele grote speeltuin voor de zoontjes.

Hoewel de regen heel erg aanwezig was tijdens die verlofdagen, lieten we het niet aan ons hart komen en genoten we met volle teugen.

Zomer 2025, het is er nu al eentje om te koesteren!