Een ‘terug-naar-school’-gevoel overmande me enkele weken geleden toen ik vernam dat we vanaf september terug drie dagen per week op kantoor mogen gaan werken. Niet dat ik al wakker lig over welke kleren ik straks zal aantrekken op de ‘eerste terug-naar-kantoor-werkdag’, of dat ik spontaan naar de dichtstbijzijnde winkel snelde om een nieuwe computertas te gaan kopen.
Maar toch, na ongeveer 9 maanden van continu thuiswerken kriebelt het om terug naar kantoor te mogen gaan, terug naar een weer ‘normaler’ leven. Terug de collega’s in levende lijve zien. Benieuwd of ze veel veranderd zullen zijn. De coronakilo’s, weet je wel .
En eindelijk ook weer meer beweging! Want thuis ben je toch wel snel rond: van de ontbijttafel naar de livingtafel en terug… Laat die trappen dus maar weer komen. Onze conditie is er nu al dankbaar voor.

Waar is de tijd dat we meetings hadden in een vergaderzaal, met z’n allen samen rond eenzelfde tafel. Het lijkt al een eeuwigheid geleden. Dat wordt wel terug even wennen, vooral als je ondertussen gewoon bent geworden aan de stilte op de werkvloer thuis. Door het thuiswerk hebben we echter ook mogen ondervinden dat het functionele geroezemoes een grote meerwaarde kan betekenen. Want op die manier vang je soms wel sneller dingen op. En af en toe even een babbeltje tussendoor met de collega’s is toch ook wel leuk meegenomen.
Rest er me dan nog één vraag: welk koekje neem ik mee op de eerste terug-naar-de kantoor-werkdag ? Maar misschien moet ik me daar het hoofd niet over te breken: we hebben immers nog een grote achterstand weg te werken qua verjaardagstraktaties. Misschien kunnen we met de collega’s een planning uitwerken zodat er elke dag wel iets lekkers te knabbelen valt.

Die coronakilo’s zullen dan misschien toch een blijvertje worden, maar dat nemen we er graag bij…